Her ne kadar, klinik çalışmalarla yeterli oranda araştırılmamış olsa da, düşük ve orta derecede riske sahip Evre I hipertansiyonlularda (sistolik kan basıncı 140-159 mmHg veya diyastolik kan basıncı 90-99 mmHg), ilaç tedavisine başlamadan önce makul bir süre yaşam biçimi değişikliği uygulanmalıdır. Normal bireylere oranla artmış risk taşıyan Evre 1 hipertansiyon hastalarında ve Evre 2-3 hipertansiyonda daha kısa sürede tedaviye başlanması gerekmektedir.

Yüksek normal kan basıncı (SKB 130-139 mmHg veya DKB 85-89 mmHg) olan, fakat diyabet, geçirilmiş kardiyovasküler olaylarla komplike olmayan bireylerde, ileride hipertansiyon gelişme olasılığının artması dışında (140 mmgHg eşiğini aşma), tedavinin yararlı olduğunu gösteren klinik veri bulunmamaktadır.

Yüksek normal kan basıncı olan diyabetik hastalarda tedavi, yeterli prospektif klinik veri olmaması nedeniyle desteklenmemektedir. Bugünkü veriler ışığında, yüksek normal kan basıncı olan diyabetik hastalarda, ancak subklinik organ hasarı mevcutsa (proteinüri veya mikro-albuminüri) tedaviye başlanması önerilebilmektedir.

Önceden kardiyovasküler olay geçiren, ancak mevcut hipertansiyonu olmayan hastalarda antihipertansif tedavinin başlanması konusunda görüş birliği ve yeterli klinik veri mevcut değildir. Bu nedenle, tedavi önerisinin verilmeden önce bu konuya özel olarak tasarlanmış çalışmaların tamamlanması beklenmelidir.

Genel olarak, organ hasarı gelişmeden veya geri dönüşümsüz hale gelmeden önce ve kardiyovasküler olay gelişmeden önce antihipertansif tedavinin başlanması sağlam zemine dayalı bir öneri değildir. Zira, yüksek riskli hastalarda dahi ve yoğun kardiyovasküler tedaviye rağmen, yarar sağlansa da total kardiyovasküler risk eşik değerin altına düşürülememektedir.