İnme, beyin fonksiyonlarında ani başlayan ve 24 saatten uzun süren fokal veya genel bozukluktur. Serebral infarktüs, %80-85, serebral hemoraji %10, subaraknoid kanama %5-10 sıklığında inmeye neden olur. Yaşla birlikte, inme insidansı belirgin şekilde artar. İnmede en önemli risk faktörlerinden biri hipertansiyondur. Tedavisiz hipertansiyonlu hastaların yaklaşık 1/3’ü serebrovasküler hastalık nedeniyle kaybedilir. İskemik inmelerin %27’si ve hemorajik inmelerin %57’si kontrolsüz arter basıncına bağlıdır.

İnme sıklığı ile kan basıncı düzeyleri arasında da çok yakın bir ilişki vardır; inme sonrasında ölüm riski ilk bir ay içinde %25, ilk bir yıl içinde ise %40’dır. Ayrıca, inme sonrasında nüks riski ilk bir aylık dönemde %3-5, ilk yıl içinde de %10 kadardır. İnme sonrasında yaşayanlarda, demans riski de %30 olarak saptanır.

Patolojik anlamda inmeler aşağıdaki şekillerde olur:

• İntrakranyal kanamalar
• İntraserebral kanamalar
• Subaraknoid kanamalar
• İskemik infarktüsler
• Major iskemik infarktüsler
• Fokal (lakuner) iskemik infarktüsler
• İskemik gliotik değişiklikler

Klinik olarak ise inmeler aşağıdaki şekilde sınıflandırılır:

• Büyük kanama veya infarktüs sonucu ölüm
• Debilitan inmeler
• Nondebilitan inmeler
• Fokal motor veya duysal fonksiyon bozuklukları
• Kognitif fonksiyon bozuklukları
• Vasküler demans
• Alzheimer hastalığı

Hipertansiyonda inmenin önlenmesi ile kan basıncının sıkı kontrolü arasında yakın bir ilişki mevcuttur. Kan basıncını kontrol açısından dihidropiridin kalsiyum kanal blokerleri, diüretikler, ACE inhibitörleri ve ARB’ler arasında belirgin bir fark yoktur, ancak beta blokerler inme profilaksisinde diğer ilaçlar kadar yararlı değildir.

İnme sonrasında hipertansiyon tedavisi, tıpkı inme öncesi gibi yapılmalı ve kan basıncı hedefleri dikkatle takip edilmelidir. Akut inme sırasında ise, kan basıncının yakından takip edilmesi ve çok gerekmedikçe düşürülmemesi önerilmektedir. Kan basıncının fazla düşürülmesi, serebral dolaşımı bozacağından infarkt alanını büyütebilir ve dolayısıyla inmenin getirdiği klinik sonuçları ağırlaştırabilir.